دلم کمی معنویت می خواهد، کمی. فقط کمی هم من را کفایت می کند. همین که کمی معنویت اصیل و ناب پیدا کنم، خودم را به آن می سپارم. دلم می خواهد از زخمتی روزگار، از کوچکی خودم و از بزرگی کائنات به آن پناه ببرم و بدانم که من هر چند کوچک در این دنیای بزرگ جایی هست که می شود به آن تکیه کرد.
دلم کمی مهربانی می خواهد. مهربانی واقعی و عمیق.
دلم دستانی گرم می خواهد که روی شانه ام باشد و بگوید نگران نباش.
درباره این سایت